” تمام شهر مدرنی که ما می‌شناختیم شش هفت تا خیابان بود، خیابان سعدی بود، خیابان اسلامبول، لاله‌زار بود، فردوسی بود، نادری بود، شمالی‌ترین خیابان هم شاهرضا (انقلاب) بود و آنور هم دیگر خبری نبود. در قسمت مدرن تهران تمام سینماها آنجا بود، تمام کافه‌ها آنجا بود، تمام هتل‌ها آنجا بود، تمام سفارت‌خانه‌ها هم آنجا بود. در این تهرانی که من شناختم درشکه هم سوار می‌شدیم، از توپخانه پایین‌تر که می‌رفتیم تهران دیگری بود. دور و بر بازار، تهران قدیمی بود” داریوش آشوری در گفتگو با علی کیافر/کتاب آتشگهی در خواب آتش‌ها وقتی قرار باشد از میراث معماری مدرن بگوییم ازچه چیز باید گفت؟به گمان ما پیش از هر چیز…
