نگاه تخصصی حوزه ساختمان بر حادثه پلاسکو
.
در مورد ساختمان پلاسکو، می توان از سه منظر به گفتگو پرداخت که متاسفانه در هر سه منظر، نقص سیستم آموزشی، جامعه حرفهای و سیستم قانونی کاملا واضح و مشخص است.
.
منظر اول – ایمنی حریق:
در حوزه ساختمان مبحث مربوط به ایمنی جزو مباحث مورد بحث در زمان طراحی و ساخت بناست. ضوابط آتش نشانی و امثال آن نیز در زمان ارایه پایان کار ساختمانی مورد بحث است.
اما آنچه مغفول است (با فرض صحت و سقم رفتار در دو مبحث فوق) بحث ایمنی در زمان بهرهبرداری از بناست.
متاسفانه در تقریبا تمام ابنیه حاضر در کشور، اعم از قدیمی و نوساز، شاهد عدم رعایت ضوابط مرسوم ایمنی در زمان بهرهبرداری هستیم.
شاید اگر این ضوابط به درستی رعایت گردد، در ابتدا عمر حادثه رخ نمی داد، در صورت بروز، بهتر مدیریت اولیه صورت میگرفت و در صورت عدم مدیریت اولیه، میزان و سطح خسارات کاهش مییافت. .
منظر دوم – تعمیر و نگهداری ساختمان:
در میان تخصص های فراوان مربوط به ساختمان و ابنیه، متاسفانه در سیستم آموزشی و در جامعه حرفهای ما، دو تعریف a) ساخت و b) مرمت بسیار پررنگ دیده میشود. حال آنکه بین این دو، یعنی پس از ساخت و شروع بهرهبرداری از بنا و پیش از عبور بنا از حالت قابل بهرهبرداری و ورود به دوران ناکارآمدی کاربری یا پیکره، زمان بسیار زیادی بر بنا و بهرهبرداری از آن میگذرد که نیازمند توجه عزیزانی با تخصص “تعمیر و نگهداری ساختمان ” است.
یک بنا مانند هر سیستم طبیعی یا صنعتی، نیازمند چکاپ ها و رسیدگی های دورهای برای بهبود عملکرد و جلوگیری از کاهش بازدهی عملکرد یا پیکره آن است.
شاید اگر در پنجاه و چند سال گذشته، چندبار (حداقل چهار دوره به ازای هر ده سال) رصد و بازنگری صورت میپذیرفت، نه تنها پنجاه سال که بیش از صد سال زندگی هم برای پلاسکو و امسال آن بعید نبود. .
منظر سوم-معماری داخلی:
در حوزه معماری داخلی متاسفانه شاهد هستیم که این حوزه تخصصی همچنان فاقد وجاهت کافی در میان رشته های مهندسی بوده و هنری دیدن آن باعث گردیده تا در بسیاری مواقع معماران داخلی بدون توجه به تمهیدات سازه ای و ایمنی، نسبت به تغییر و مداخله در ماهیت ابنیه اقدام نمایند.
متن حاضر اولین بار کانال گروه_فرهنگی_بیشه منتشر شده است.
@bishehgroup